Twój Partner w Nowoczesnej Dystrybucji Sprzętu Audio-Video!
607 615 717 Strefa Pro 607 615 717 Strefa Pro
Historię Ortofona sięga 1918 roku, kiedy to dwóch duńskich inżynierów – Axel Petersen (1887–1971) i Arnold Poulsen (1889–1952) – rozpoczęło eksperymenty mające na celu synchronizację dźwięku z obrazami na filmie.
Nazwa Ortofon pochodzi od greckich słów „orto” (co oznacza „poprawny”) i „fon” (co oznacza „dźwięk”). Nasze produkty koncentrują się nie tylko na zapewnieniu najlepszego dźwięku, ale przede wszystkim na wiernym i prawidłowym odwzorowaniu nagranego dźwięku.
Produkty Ortofon koncentrują się nie tylko na zapewnieniu najlepszego dźwięku, ale przede wszystkim na wiernej i prawidłowej reprodukcji nagranego dźwięku.
Hans Christian Oersted (14 sierpnia 1777 – 9 marca 1851) – znany duński fizyk i chemik, który odkrył, że prądy elektryczne wytwarzają pola magnetyczne, odkrycie, które miało dramatyczny wpływ i wpływ na rozwój naukowy i technologiczny XIX wieku.
W 1820 roku, podczas jednego ze swoich wykładów, H.C. Oersted zauważył igłę kompasu odchyloną od północy magnetycznej, gdy prąd elektryczny z akumulatora był włączany i wyłączany, pokazując związek między elektrycznością a magnetyzmem.
H. C. Odkrycie Oersted wykazało, że podłączając baterię do przewodu, drut generuje niezależne pole magnetyczne.
Teraz wyobraź sobie tę samą baterię podłączoną do przewodu, która jest umieszczona blisko materiału magnetycznego. Biorąc pod uwagę, że masa magnesu jest znacznie większa niż masa drutu, drut zostanie przyciągnięty lub odparty, w zależności od kierunku prądu.
Gdy cewka zdolna do przewodzenia energii elektrycznej (cewka srebrna lub miedziana) jest wprawiana w ruch prostopadle do pola magnetycznego lub gdy magnes jest przesuwany w pobliżu takiego materiału przewodzącego, prąd elektryczny jest generowany w obwodzie. Kierunek i prędkość ruchu określają amplitudę i częstotliwość prądu. W ten sposób układ generujący wkład konwertuje ruch rysika i wspornika w napięcie, które nazywamy sygnałem wyjściowym. Magnes i cewka to dwa główne elementy, które pozwalają nam przekształcić energię mechaniczną w sygnał elektryczny.
Funkcją wkładu jest przekształcenie faltowań w rowku zapisu w oscylacje elektryczne, które następnie wzmacniane są we wzmacniaczu, aby ostatecznie napędzać głośniki w systemie HiFi. Wspólny dla wszystkich wkładów jest rysik diamentowy, który mechanicznie podąża za rowkiem rekordu, przesyłając jego modulacje za pomocą wspornika do miniaturowego generatora, który z kolei przenosi ruchy mechaniczne na prądy elektryczne/sygnały.
Jeśli odtwarzasz płyty i masz cudowny gramofon, wzmacniacz i głośniki, ale kiepską wkładkę, dźwięk będzie równie dobry jak... wkładka.
Entuzjaści muzyki i cognoscenti Hi-Fi są zgodni: wkładka, umieszona w ramieniu gramofonu, jest kluczowym czynnikiem w reprodukcji muzyki z płyt. W końcu nawiązuje pierwszy i jedyny kontakt z płytą. W ten sposób jakość wkładu decyduje o wydajności dźwięku jeszcze przed wzmocnieniem dźwięku i odtwarzaniem przez głośniki.
Wiemy, że wydarzyłyby się dwie rzeczy, gdyby melomani wiedzieli więcej o wkładach w ogóle:
• Ich systemy muzyczne i przyjemność z muzyki zostałyby znacznie ulepszone.
• Wkłady Ortofon byłyby częścią jeszcze większej liczby systemów muzycznych na całym świecie.
Wraz z poprawą technologii cyfrowego dźwięku możliwe stało się wykorzystanie przetworników analogowo-cyfrowych do cyfrowego nagrywania dźwięku. Przyniosło to większy zakres dynamiki masteringu taśm, w połączeniu z niskim poziomem szumów i zniekształceń oraz wolnością od przerw, a także przed i po echem. Nagranie cyfrowe zostało odtworzone, zapewniając wysokiej jakości sygnał analogowy do opanowania cięcia lakieru. Ale nadal istnieją wymagania dotyczące magnetofonu analogowego jako źródła masteringu cięcia lakierem.
Można sobie wyobrazić wiele różnych sposobów na wydobycie muzyki z groove'u płyty. Ale tak naprawdę jedynym sposobem jest nabój.
Wkład składa się z trzech podstawowych elementów: jednym z nich jest rysik (diament), który śledzi rowek rekordu. Kolejnym jest wspornik, część, na której zamontowany jest rysik. Trzeci to układ generujący, który przekształca ruch rysika i wspornika w elektryczne repliki dźwięku i wysyła go do wzmocnienia.
Rysik jest jedyną częścią, która nawiązuje kontakt z płytą. Siła, zwykle od jednego do czterech gramów, musi być wywierana przez ramię, aby utrzymać rysik w rowku, gdy rekord się kręci.
Wysokiej jakości styli Ortofon wykonane są z najtwardszego materiału znanego człowiekowi – diamentu, a konstrukcja rysika i kształt są również kluczowymi czynnikami wpływającymi na jakość dźwięku.
Wiele tańszych wkładów Hi-Fi używa tak zwanego diamentu „końcówką”, w którym diamentowa końcówka jest zamontowana na metalowym trzpieniu. Najdroższe wkłady Hi-Fi używają czystego diamentu, który nie jest przechywany. Jest to określane jako nagi diament.
Istnieje kilka różnych kształtów diamentów o różnych właściwościach, a każdy z nich jest kluczowym czynnikiem wpływającym na jakość dźwięku:
Kulisty (zwany również stożkowym kształtem) jest najtańszy w produkcji. Diamenty sferyczne można polecić we wszystkich przypadkach, w których przy zakupie wkładu brana jest pod uwagę solidność, łatwa konfiguracja i oszczędność.
Nieco bardziej zaawansowany diament w kształcie eliptycznego jest w stanie podążać za oscylacjami rowka dokładniej niż typ sferyczny, a zatem jego zniekształcenia będą mniejsze.
Trzeci kształt rysika Fine-Line zapewnia bardziej wierne śledzenie rowka. Ma jeszcze węższy profil niż kształt eliptyczny, ale jednocześnie jego wydłużony kształt zapewnia wystarczający kontakt z szerokim obszarem rowka.
Styli styku Line (Shibata, Ortofon Replicant 100 i Fritz Gyger 70) wyróżniają się wąską i długą powierzchnią styku. Kształt styku linii jest jak najbardziej zbliżony do oryginalnego rysika tnącego, co zapewnia najdokładniejsze odwzorowanie, niskie zniekształcenia i rozszerzony zakres częstotliwości.
Celem wspornika jest działanie jako pośrednik między rysikiem a układem generującym. W porównaniu ze swoimi rozmiarami rysik porusza się z ogromną prędkością, jednocześnie śledząc rowki wirującego rekordu. Co przekazuje jego ruchy do układu generującego? Wspornik. Aby wspornik mógł przekazywać szybkie ruchy rysika, powinien być lekki, aby mógł szybko reagować na skręty rowka rekordu. Ale musi być sztywny, ponieważ każde zginanie lub zginanie dodałoby zniekształceń i zabarwienia dźwięku.
Oczywiście niewielka waga i wysoka wytrzymałość wymagają dużej pomysłowości w projektowaniu i materiałach. Aluminium jest najczęstszym materiałem stosowanym w wspornikach i zapewnia doskonałe mechaniczne przenoszenie impulsów z rysika do układu cewki. Materiały o wyższej wydajności, takie jak Ruby, Sapphire, Boron i Diamond, są często stosowane w ulepszonych modelach, ponieważ wydają się być jeszcze bardziej skuteczne w przenoszeniu najmniejszego z tych ruchów do systemu generującego.
Układ generujący przekształca ruch rysika i wspornika w elektryczne repliki dźwięku, które następnie mogą być wzmacniane i odtwarzane przez system muzyczny.
Gdy cewka zdolna do przewodzenia energii elektrycznej jest wprawiana w ruch prostopadle do pola magnetycznego - lub gdy magnes jest przesuwany w pobliżu takiej cewki - prąd elektryczny jest generowany w obwodzie. Kierunek i prędkość ruchu określają amplitudę i częstotliwość prądu. W ten sposób układ generujący wkład przekształca się w ruch rysika i wspornika w sygnał wyjściowy.
Ortofon wykorzystuje system Moving Coil uznawany za jeden z najbardziej wyrafinowanych na świecie, a także wysoce zaawansowaną technikę generowania ruchomych magnesów.
We wkładzie MM magnes montuje się na wsporniku i umieszcza między zestawem cewek. Wspornik porusza się, podążając śladami płyty, a co za tym idzie magnes porusza się wraz z nim. Gdy magnes zbliża się do jednej z cewek, pole magnetyczne magnesu indukuje prąd w cewce lub innymi słowy generuje energię elektryczną w cewce.
Wkłady MM mają wysoką wydajność i są tańsze w produkcji, ponieważ cewki mogą być nawijane maszynowo. Gdy rysik się zużyje, wystarczy wysunąć stary zespół rysika z korpusu wkładu i wsunąć nowy.
We wkładzie Moving Coil stosuje się mocny magnes stały, a cewki montuje się na samym wsporniku. Gdy cewki poruszają się w polu magnesu, przecinają linie strumienia magnesu, a napięcia są generowane w cewkach. To najbardziej wyrafinowany - i najdroższy - sposób generowania napięcia jest system MC. Zamiast magnesu na wsporniku montuje się ostrożnie ręcznie nawijane cewki i poruszają się w polu magnesu stacjonarnego. Napięcie generowane jest bezpośrednio, przy minimalnych zniekształceniach.
Jedną z podstawowych zalet zasady Moving Coil jest to, że oferuje ona niższą masę ruchomą, która jest sumą ciężaru wszystkich części, które są odpowiedzialne za bezpośrednie reagowanie na falowania rowka. Aby utrzymać masę ruchową tak nisko, jak to możliwe za pomocą MC, zwykle jest bardzo mało zwojów cewki - zazwyczaj tylko od 15 do 20. Dzieje się tak w porównaniu z wkładami MM, które mogą mieć nawet 3.000 zwojów drutu, które są stałe - zamiast tego ich ruchoma masa jest regulowana w dużej mierze przez ciężar ich małego i mocnego magnesu. Ale mniej zwojów oznacza znacznie niższe napięcie wyjściowe. Więc jeśli twój wzmacniacz nie jest już zaprojektowany do pracy z takim wkładem, najlepsze modele Moving Coil wymagają przedwzmacniacza lub transformatora podwyższającego, aby zwiększyć moc wyjściową.
Wydajność: Wkłady MC mają charakterystyczny, niezrównany dźwięk muzyczny. Może to być spowodowane tym, że głowica tnąca nagrywająca działa również na zasadzie ruchomej cewki, a wkład odtwarzający ruchomą cewkę zapewnia dokładne uzupełnienie - lub może to być spowodowane tym, że napięcie jest generowane bezpośrednio w cewkach. Ale MC konsekwentnie zdobywają uznanie jako najlepsze na świecie.
Przy wyborze wkładu MC lub MM do gramofonu należy wziąć pod uwagę całkowitą efektywną masę ramienia (w tym wkładu i głowicy) w odniesieniu do zgodności mechanicznej (elastyczności) systemu wspornikowego wkładu. Różnorodność ramion stosowanych w odtwarzaniu winylu można podzielić na 3 kategorie: niską masę efektywną (10g lub mniej), umiarkowaną masę efektywną (11 do 25g) i wysoką masę (>25g). W podobny sposób wkłady klasyfikuje się według ich zgodności: niskiej zgodności (5-10 μm/mN), umiarkowanej zgodności (10 do 20 μm/mN) i wysokiej zgodności (20 do 35 μm/mN).
Prosta zasada dotycząca dopasowywania wkładów i ramion polega na tym, że ramiona o niskiej masie najlepiej komponują są z wkładami o wysokiej zgodności, podczas gdy ramiona o dużej masie najlepiej kompone się z wkładami o niskiej zgodności. Oczywiście ramiona o umiarkowanej masie, których masa mieści się między niską a wysoką, najlepiej będą kojarzyć się z wkładami o umiarkowanej zgodności.
